W poprzednim wpisie mieliście okazję zapoznać się z drugim etapem sesji, który pozwala na obejrzenie przez zespół SparkTeam ich obecnej sytuacji. W dniu dzisiejszym zapraszam Was na przygodę z budowaniem świadomości. Zobaczycie jak wygląda ten etap, a na koniec podsumuję dla Was co jest najważniejszego w tym momencie sesji. Przejdźmy do naszej rozmowy:

[C] – BIZNES wspomniał, że ..., MANAGER wspomniał ..., a drugi ZESPÓŁ powiedział ... . Co to Wam mówi o obecnej sytuacji?
[Z] – Z ich perspektywy nasza sytuacja wygląda chyba jeszcze gorzej niż z naszej. Trochę teraz zaczynam rozumieć czemu Janek ciągle przychodzi i pyta się mnie gdzie jesteśmy. Strasznie mnie to irytuje ale chyba zaczynam widzieć jego perspektywę.
[Z] – Słabo to wygląda. I wewnątrz i na zewnątrz. Musimy to zmienić i wyjść z tego marazmu.
[C] – Wyobraźcie sobie teraz, że magiczny przedmiot, który potrafi tworzyć różne rzeczy. Jaki może być to przedmiot?
[Z] – Różdżka jak w Harrym Poterze.
[Z] – Laska Gandalfa (Śmiech)
[C] – To weźmy tę laskę. Narysujcie ją proszę na środku tej kartki. (Rozdaję im duży arkusz papieru oraz flamastry a po chwili na flipie pojawia się bardzo ładny rysunek). Teraz zastanówcie się proszę, mając tę magiczną laskę, która może wyczarować wszystko, jaką rzeczywistość chcielibyście żeby Wam wyczarowała?
[Z] – Jasne plany, które są dla nas ale i dla osób z którymi współpracujemy.
[Z] – Może jasne i proste. Takie, żeby nie były czasochłonne w utrzymaniu ale przynosiły nam wartość.
[Z] – I chyba najważniejsze żebyśmy je zmieniali w czasie, jak coś się zmienia. Więc fajnie jakbyśmy tworzyli je sami.
[C] – OK, mamy jasne i proste w utrzymaniu plany. Co jeszcze może Wam wyczarować laska w nowej rzeczywistości?
[Z] – Janek wie o co chodzi i nie przychodzi co chwilkę pytać gdzie jesteśmy. Fajnie jakby też Biznes zyskał większą świadomość. Ale z drugiej strony dobrze by było, żebyśmy sami mieli więcej zrozumienia co dzieje się po stronie biznesu. Tak idealnie to by było jakby każdy ze sobą współpracował, pomagał w razie potrzeby ale nie przeszkadzał!
[C] – Co jeszcze?
[Z] – Praca płynie! (Na twarzy rozmówcy pojawił się uśmiech). Nic nigdy nie jest zablokowane. Nie mamy zależności na nic.
[Z] – Mamy pełną decyzyjność.
[Z] – Potrafimy planować, tak dobrze. Planowanie jest krótkie i daje ogromną wartość.
[Z] – Ja bym dodał, że nam się chce. W sensie jesteśmy zmotywowani! I tak jest fajnie.
[C] – Ok, a jak to wszystko się już wydarzy to co się wtedy stanie?
[Z] – Będzie fajnie. Taka prawie idealna praca.
[C] – Prawie idealna?
[Z] – Hahaha. No wiesz, te wszystkie korporacyjne reguły, zasady, itp. Itd musiałyby przestać istnieć, a to już raczej nie osiągalne.
[C] – Rozumiem. A jak już będziecie tak zmotywowani i będzie się Wam tak chciało to jak będzie wtedy?
[Z] – Wszystko będzie płynąć.
[Z] – Nic już nas nie zatrzyma...
[C] – A kim wtedy się staniecie jako zespół?
[Z] – Najlepszym zespołem w całej firmie.
[C] – A jak opowiadacie mi teraz o tym najlepszym zespole w całej firmie to co czujecie?
[Z] – Radość.
[Z] – Ja bym był bardzo dumny jakby coś takiego kiedyś się udało.
[Z] – Taka wewnętrzna motywacja, że w sumie mógłbym już coś z tym zacząć robić.
[C] – Jak opowiadacie o tym to czuję Wasze emocje. Są one takie ciepłe, takie pełne. Powiedzcie mi co pozwoli Wam przypominać sobie o tym uczuciu pełnej motywacji i radości na co dzień?
[Z] – Ale w sensie, że co?
[C] – Przykładowo jakiś przedmiot, zwyczaj, tego typu rzeczy.
[Z] – Może rysunek tej laski co tu wisi za nami.
[Z] – W sumie, możemy to wziąć ze sobą i powiesić koło naszych biurek. Możemy?
[C] – Pewnie! To dla Was 😊
[Z] – To jak jesteśmy na codziennej synchronizacji to będziemy na to patrzeć i to będzie taka przypominajka do czego dążymy!
[C] – Piękne to było. Dziękuje Wam za te emocje! A zatem powiedzcie mi od czego możecie zacząć, żeby tam dojść?

I w tym momencie rozpoczyna się ostatni etap. Etap planowania działań, który przedstawię Wam już w kolejnym wpisie. Zanim jednak przejdziemy do niego zapraszam na krótkie podsumowanie dzisiejszego fragmentu.

Podsumujmy!

Budowanie świadomości w zespole to jeden z najważniejszych, a zarazem najmniej namacalnych elementów sesji coachingowej. Świadomość pozwala zespołowi wejść na inny poziom rozumienia siebie jako spójnego bytu. Poszczególni członkowie zespołu przestają być tylko grupą indywidualności, która od 8 do 17- tej realizuje jakiś cel biznesowy, a stają się zespołem. Zespoły, które mają swoją niejako tożsamość pracują bardziej efektywnie, ponieważ odkrywa się przed nimi dodatkowe źródło motywacji. Nie jest to już tylko motywacja indywidualna. Poszczególne ogniwa zespołowe zaczynają czerpać energię do działania właśnie z tego jak działa zespół jako całość. Pozwala to również na budowanie środowiska w którym zespoły zaczynają świadomie się organizować  i mają wyższy poziom zrozumienia po co istnieją oraz co im to daje – indywidualnie i zespołowo.

Katarzyna

W obecnej serii przybliżamy sobie poszczególne elementy, które wchodzą w skład sesji coachingu zespołowego. W poprzednim tygodniu mieliście okazje przyjrzeć się z bliska jak wygląda początek takiego spotkania. Dzisiaj zajmiemy się kolejnym etapem – analizą obecnej sytuacji zespołu. Jeśli nie mieliście szansy zapoznać się z poprzednim wpisem - TUTAJ możecie to zrobić.
W poprzednim odcinku uczestnikom ze Spark Team udało się ustalić cel. Cały zespół widzi napisany przeze mnie, na jednej z kartek cel, który brzmi:

Przygotowanie się do planowania, poprzez stworzenie planu działania do planowania oraz ram planowania.

Zespół ma świadomość jak wykorzysta dzisiejszy czas. Zanim jednak przejdziemy do konkretnych działań zapraszam zespół do zagłębienia się w ich obecną sytuację.

[C] – To powiedzcie mi, jak to u Was obecnie wygląda z tym planowaniem?
[Z] – Każdy planuje sobie sam. Ja wiem co mam zrobić i nawet mam rozpisane zadania.
[Z] – U nas to planowanie jest takie… nie jasne? W sumie robimy to zadanie w dwójkę, ale w tym momencie to nie wiem gdzie jest koniec i ile w sumie jeszcze zostało do końca. Ciągnie się to w nieskończoność.
[C] – A jak wygląda planowanie zespołowe?
[Z] – No czasem się spotkamy i coś tam ktoś poopowiada ale mało z tego wynika. Wychodzimy i w sumie jesteśmy tam gdzie byliśmy. Tak nie ma struktury.
[C] – A jak się z tym czujecie?
[Z] – (Chwila ciszy) Strata czasu?
[C] – Strata czasu?
[Z] – Tak strata. Nic to nie wnosi. Bez sensu.
[Z] – Mnie to się nawet nie chce na to przychodzić... Bo ja więcej mogę zrobić w tym czasie konkretów, a nie jakiś tam planowań.
[C] – A przy tej stracie czasu i bezsensowności, jakie towarzyszą Wam emocje?
[Z] – Frustracja
[Z] – Demotywacja
[Z] – Marazm... Kręcimy się.
[C] – A jak wpływa to na realizację Waszych celów zespołowych?
[Z] – Trudne pytanie. No bo jesteśmy zdemotywowani. Nic nie idzie. Ale jak to wpływa?
[Z] – Chyba trochę nie realizujemy celów. Właściwie to my nie wiemy nawet jakie są cele.
[Z] – My nie mamy świadomości celów. To nawet nie mam mowy o realizacji ich. (Śmiech)
[C] – OK! Nie ma celów, czujecie się zdemotywowani i sfrustrowani. Rzeczy trwają długo, nie jesteście w stanie powiedzieć gdzie się kończą. Tak obecna sytuacja wpływa na Was. Zróbmy sobie teraz małe ćwiczenie. Powiedzcie mi z jakimi osobami współpracujecie jako zespół.
[Z] – Manager, Osoby z biznesu no i jeszcze mamy drugi zespół, z którym współpracujemy. W sensie oni zależą od naszego systemu.
[C] – OK! (Piszę na kartkach A4 oddzielnie hasła wymienione wcześniej przez zespół i układam na podłodze pokoju w różnych rogach). Widzicie napisy na kartkach? (kiwają) To teraz zapraszam Was do przemieszczenia się do jednego rogu pokoju. Od kogo chcecie zacząć?
[Z] – Weźmy BIZNES będzie ciekawie!
[C] – Super! To chodźcie wspólnie w to miejsce. (Ustawiają się). Witam Was przedstawiciele biznesu. Wiem, że pracujecie ze Spark Teamem. Jak wygląda z nimi współpraca?
[Z] – No wiesz, oni nic nie kończą. Ja nie mogę zaplanować pracy, jakieś wizji z nimi, bo nie wiem na kiedy co będzie zrobione, ani czy obecne rzeczy są zrobione, zaczęte czy gdzie są.
[Z] – Sympatyczni Ci ludzie, ale co do pracy to trudno się mówi o konkretach. Znaczy wiesz, ja potrzebuje wiedzieć gdzie jesteśmy. Mówię im to, a oni dopiero jak zadzwonię, czy przyjdę i zapytam to coś mi odpowiedzą i w sumie dalej nie wiem co się dzieje.
[C] – Jak na Was wpływa ta współpraca, którą właśnie opisaliście?
[Z] – No ja nie mogę wykonywać swojej pracy. Bo oni mnie nie rozumieją...
[C] – A jak chcielibyście, żeby było?
[Z] – Ja bym chciał mieć jasność odnośnie planu oraz jego realizacji. Chciałbym również mieć możliwość wyciągania tych informacji w dowolnym momencie bez konieczności dzwonienia i pytania się konkretnych osób z zespołu.
[C] -  A co Wam to da?
[Z] – Możliwość wykonywania swojej pracy. (Śmiech)
[Z] – Ja będę mieć większe zaufanie do zespołu, że zrobią to o czym rozmawialiśmy. Teraz do ostatniego dnia się stresuję. I różnie to bywa. Czasem wszystko jest zrobione, a czasem nic.
...
[C] – OK! Wyjdźcie proszę z tej roli. (Chwila na oddech) Zapraszam Was teraz na kolejną kartkę. (Tym razem wybrali swojego MANAGERA – ma na imie Janek). Cześć Janku, wiem, że jesteś managerem zespołu Spark. Opowiedz mi, proszę jak wygląda z nimi współpraca?

Po podobnym przejściu przez podobny schemat jak w przypadku  przedstawicieli BIZNESU z MANAGEREM, zespół został poproszony o przemieszczenie się w miejsce ostatniej kartki i podzielenie się swoją perspektywą wcielając się w ZESPÓŁ, z którym współpracują. Tym sposobem przeszliśmy przez wszystkie przygotowane kartki. Po ćwiczeniu wszyscy wrócili na zajmowane wcześniej miejsca. Przypomniałam im (tym razem jako zespołowi Spark) wówczas co powiedzieli o współpracy z nimi przedstawiciele różnych grup.
[C] – BIZNES wspomniał, że ..., MANAGER wspomniał ..., a drugi ZESPÓŁ powiedział ... . Co to Wam mówi o obecnej sytuacji?

I tutaj można powiedzieć,  że nie wprost, ale przechodzimy z zespołem do kolejnego etapu, który już w następnym odcinku.

Podsumujmy!

Z punktu widzenia zespołu ten etap sesji jest bardzo ważny, ponieważ pozwala na zrozumienie obecnej sytuacji. Efektem będzie poszerzona świadomość zespołu. W tym konkretnym przykładzie zespół miał możliwość zanurzenia się w różne perspektywy oraz obejrzenia obecnej sytuacji ich oczami. Ćwiczenie dla zespołu jest nie tylko aktywizujące ale również pozwala z empatią wejść w sytuacje. Efektem tego będzie budowanie większego zaangażowania. Zaangażowania, które buduje zrozumienie, że Ja, jako uczestnik czuje jak to co się dzieje wpływa na innych i to ja mogę to zmienić/poprawić. Doświadczanie wpływa nie tylko na świadomość ale również na motywację, ponieważ jest to jeden z elementów uczenia się dorosłych. Zespół widzący oraz umiejący patrzeć na ich sytuację szerzej może podejmować lepsze decyzje, a przede wszystkim więcej rozumieć. Świadomość i jasność sytuacji jest jednym z czynników wpływających na motywację. A przecież motywacja jednoznacznie przekłada się na realizację celów do jakich zespół został powołany.

A co dalej?

W następnym odcinku zanurzymy się budowanie świadomości zespołowej. Na koniec mam też pytanie do Was: Jak wpływa na Was jako zespół poszerzenie perspektyw?

W poprzednim wpisie mieliście okazję zapoznać się z definicją coachingu grupowego oraz zespołowego. W związku z tym chciałabym zaprosić Was na serię, która poświęcona będzie zagadnieniom dotyczącym coachingu zespołowego. W kolejnych odcinkach będziemy oglądać z bliska różne elementy coachingu zespołowego na przykładzie jednej z moich sesji. W dzisiejszym odcinku, zajmiemy się tymi pierwszymi minutami sesji.

Zaczynamy...

Słoneczne popołudnie. Czwartek. 14:50. W ręce jutowa torba wypełniona przylepnymi karteczkami oraz flamastrami, bidon przypominający arbuza oraz blok flipchartów. Wchodzę do sali – jeszcze pustej. Jestem wcześniej aby rozłożyć materiały, wziąć łyk wody i posłuchać ... siebie. Lubię przed sesją wyciszyć swoje myśli, sprawy, pomóc sobie, być tu i teraz. Zawsze pozwala mi w tym przypomnienie, że nie dla siebie, ale jestem tutaj dla innych - tym razem dla zespołu, nazwijmy go SparkTeam.

Jakiś czas temu skontaktowała się ze mną liderka tego zespołu z zapytaniem czy mogłabym się u nich pojawiać i przeprowadzić sesję coachingową. Po krótkim zarysowaniu obecnej sytuacji, temat sesji miał dotyczyć ogólnego wyjścia z chaosu w jakim tkwił zespół.

Wybiła 15: 00, powoli otwierają się drzwi do sali. Przebudzam się ze swojego stanu zamyślenia. Rozdaję kolorowe przylepne karteczki i proszę uczestników o narysowanie pojazdu, który zwizualizuje ich, jako zespół. W trakcie rysowania co jakiś czas słychać komentarze, śmiech. Panuje pozytywna atmosfera. Widzę jak powstają różnego rodzaju pojazdy. Każdy jest inny. Część już na ukończeniu – poważne maszyny, część dopiero w fazie prototypu, część zastanawia się jak przekazać to co mają w głowie. Czas mija. Pytam czy wszyscy są już gotowi. Kiwają podrywając się do przylepiania karteczek na jednej ze ścian sali. Wieszają kolejno omawiając, co jest na ich rysunkach i dodają słowo wyjaśnienia, czemu użyli takiej metafory.

Jest rower, który ma kwadratowe koła. Jest traktor, który grzęźnie w błocie. Jest samochód transportujący inne samochody, w których są kolejne samochody – prawie jak samochodowa incepcja... Są puste taczki. Wszyscy patrzą z zaciekawieniem na kolejno przywieszane obrazki. Mamy pogląd na obecną sytuację. Na stan tego zespołu. Pytam zatem:

[COACH] - Co to dla Was oznacza?
[ZESPÓŁ] - Za dużo się dzieje i niby mamy robotę, ale biegamy wkoło z pustymi taczkami. [Grupa zaczyna się śmiać] No bo nie ma kiedy załadować...
[Z]- Chaos. To jak z tym traktorem. Niby silna maszyna. Robimy, robimy. W sumie to siedzimy w środku kabiny i wciskamy gaz. A traktor jak stał tak stoi. Masa pracy ciągle wisi rozpoczęta. Nic nie kończymy.
....
[C] - A jak się z tym czujecie?
[Z] - [Chwila ciszy] Chyba frustrację.
[Z] - Demotywację.
[Z] - Ciągle nic... ja nie czuje, że ta praca tak no, idzie do przodu, że coś robimy, kończymy. Taka gonitwa za własnym ogonem.
[C] - A jak chcielibyście się czuć?
[Z] - Lepiej?
[Z] - Ja to bym chciał kończyć robotę. W sensie, żeby było widać, że idziemy w jakaś stronę, że jest jakiś postęp, że coś się wreszcie kończy...
[C] - To czym chcecie się dzisiaj zająć?
[Z] - Wydaje mi się, że wartościowo byłoby rozumieć jak wygląda całość. W sensie gdzie my teraz jesteśmy z tym chaosem.
[C] - Chaos. A czym dla Was jest chaos?

Tutaj następuję dłuższa chwila zastanowienia po czym rozpoczyna się burzliwa dyskusja. Padają różne hasła, definicje. Zespół opowiada co teraz obecnie się u nich dzieje. Czym ten chaos się objawia. Notuję na jednej z przygotowanych kartek. Widać listę różnych tematów. Patrzę na stworzoną listę. Jest tego dużo. Od za dużych zadań do braku koordynacji. Mamy pierwsze przybliżenie rzeczywistości. Ale co z tego jest najważniejsze na dzisiaj?  

[Z] - Hmmm dobre pytanie. Chyba ten brak koordynacji. Bo patrzcie. Nie planujemy, nie wiemy gdzie z czym jesteśmy i w efekcie nie kończymy zabranej pracy i czujemy się tak jak mówiliśmy wcześniej.
[Z] - Ja się zgadzam. Zaplanujmy jak planować. [Śmiech]  
[C] - Zaplanujmy jak planować. Brzmi to jak cel. A jakbyście mieli go określić, to co by to było?
[Z] - Zrobić plan jak zabrać się do planowania.
[C] - A czym ten plan ma się charakteryzować?
[Z] - Konkrety. W sensie, żebyśmy wiedzieli w poniedziałek co zrobić. W poniedziałek mamy planowanie i fajnie byłoby, żeby to było takie poukładane.
[Z] - Też przydałoby się ustalić co robimy z rzeczami, które teraz mamy rozpoczęte.

Padają dodatkowe pytania. Po co im ten plan, co im to da. Częściowo padło już to wcześniej. Chciałabym, aby jasno wyartykułowali swoje myśli, aby każdy w zespole miał wspólne zrozumienie, nad czym spędzimy ten czas, co ma być wynikiem, a przede wszystkim, po co im to. Po kilkunastu minutach na tablicy zostaje wpisany przeze mnie cel. Piszę go, ponieważ chcę aby każdy go widział i w trakcie, jeśli gdzieś się zagubimy potrafili się odnaleźć. Jasność! Celem na dzisiaj jest:

Przygotowanie się do planowania, poprzez stworzenie planu działania do planowania oraz ram planowania.

Tak. Mamy zatem CEL!

Podsumujmy ten etap! Co wydarzyło się dzisiaj?

W nomenklaturze coachingowej tę część sesji nazywamy kontraktowaniem, a prościej ustaleniem celu sesji. Chodzi tutaj o to aby klient (w tym przypadku zespół) jasno zrozumiał po co tutaj jest, i czym tutaj będzie się zajmować. Oczywiście to zespół ustala co dla nich w tym momencie jest ważne (nie Coach!). Główną wartością tej części sesji z punktu widzenia zespołu jest możliwość wsłuchania się w siebie nawzajem. Jest to moment na budowanie zrozumienia naszej (jako zespołu) wspólnej sytuacji oraz na wyznaczanie jasnych celów. Pojawia się tutaj też moment decyzji co tak naprawdę jest dla nas obecnie ważne. Rozmowy te mogą być trudne, bo pamiętajmy, że zespół to również grupa ludzi. Grupa indywidualności o różnych doświadczeniach, różnej perspektywie. To właśnie początek takiej sesji pozwala zespołowi wyjść z jednostkowego punktu widzenia i wejść w nową perspektywę – perspektywę zespołu.

A następnym razem...
Już dziś zapraszam Was na kolejny wpis, gdzie opowiem Wam co działo się w kolejnym etapie tej sesji.

A co Wam dał dzisiejszy wpis? Dajcie znać w komentarzach. 

Katarzyna

​Jeśli pojawiły Wam się kolejne pytania, sugestie, komentarze proszę piszcie do nas. A za tydzień zmierzymy się z pytaniem: Czy mój temat nadaje się na Coaching?

Ewa

Jakiś czas temu rozmawiałam z jednym z menedżerów dużej korporacji na temat pracy z zespołami. Rozmawialiśmy o tym, jak ważny jest rozwój ludzi, z czego wynika motywacja indywidualna i jak przekłada się na motywację i zaangażowanie jednostek w pracę zespołu. Mówiliśmy także o dawaniu przestrzeni do rozwoju oraz o tworzeniu samo-organizujących się zespołów. W skrócie mogłabym określić tę rozmowę tematem: Jak budować zwinną i uczącą się organizację poprzez pracę z ludźmi. W trakcie rozmowy padło wiele znanych teorii, twierdzeń, cytatów, przykładów z naszych doświadczeń. Rozmowa z jednej strony trudna, a z drugiej szeroka. W pewnym momencie otrzymałam pytanie: No to, co w takim układzie proponujesz? Tutaj zapadła chwila długiej i niewygodnej ciszy. Hmmm, co ja proponuje? W mojej głowie następowało przeniesienie do innego wymiaru. Jednoczesne łączenie faktów, argumentów, wyzwań, które zostały wspomniane w tzw. motywujący natłok. W pewnym momencie wykrztusiłam z siebie hasło: Coaching! Poczułam się prawie, jak wielki myśliciel starożytnej Grecji, który wykrzykuje hasło „Eureka”...

Wspomniana historia dotyczyła wprowadzenia coachingu zespołowego oraz grupowego, jako formy pracy rozwojowej w firmie. Zanim jednak ruszyła konkretna praca wdrożeniowa musieliśmy zadbać o zbudowanie odpowiedniego poziomu zrozumienia wśród liderów oraz potencjalnych odbiorców. Dzisiaj chciałabym ten temat przybliżyć również Wam. Zaczynając od początku, warto dokonać analizy znaczenia dwóch poniższych słów.

GRUPA VS. ZESPÓŁ?

Grupa jest to pewna zbiorowość, którą łączy określona więź. Grupa może być stworzona na potrzeby danego wydarzenia. Tutaj przykładowo uczestnicy danej konferencji będą stanowić grupę, którą łączy bycie uczestnikiem tego wydarzenia. Ta więź będzie stworzona na potrzeby tego wydarzenia i trwać będzie tak długo, jak długa będzie konferencja. Grupą może być też szkoła, gdzie wszystkich uczniów łączy uczęszczanie do tej samej placówki. Grupą będą też osoby znajdujące się w tramwaju nr 50 w poniedziałkowy poranek. Łączy ich wspólne przemieszczanie się tym samym tramwajem. Jak widać, grupa to pojęcie bardzo szerokie i ogólne. W każdej organizacji można wyodrębnić różnego rodzaju grupy. Pozostaje pytanie, kiedy dana grupa staje się zespołem?  Aby odpowiedzieć na nie warto posłużyć się definicją zespołu.

Zespół jest to grupa ludzi, która pracuje wspólnie nad osiągnięciem określonego celu. Zespół w swojej naturze jest jednostką wyjątkową i jedyną w swoim rodzaju. Celów zespołów może być tak dużo, jak dużo jest różnych zespołów. Mamy zespoły edytorskie, muzyczne, techniczne, eventowe itp. Przykładowo celem określonego zespołu inżynieryjnego może być zaimplementowanie wymagań klienta w jak najkrótszym czasie.

Obie z tych definicji są do siebie zbliżone. Jak więc odróżnić te dwa byty? Dzięki podejściu do CELU! W grupie, każda osoba będzie mieć i realizować swoje własne cele. Przychodząc na konferencję każdy szuka czegoś innego, w celu spełnienia swoich określonych potrzeb. Natomiast w zespole wszyscy realizują jeden wspólny określony cel.