​- Nie jesteśmy zespołem tylko zbiorem indywidualności!
- Coś jest nie tak. Czuję, że możemy pracować dużo bardziej efektywnie, a jednak czegoś nam brakuje.
- Nasz cel jest tak duży, nie wiem od czego zacząć.

To tylko kilka cytatów, które mogą oznaczać potrzebę zespołu. Potrzebę w osiągnięciu, której pomoc Coacha może okazać się nieoceniona. Dzisiaj chciałabym przedstawić Wam 10 pytań, które ułatwią podjęcie decyzji: Czy powieniem/am zoorganizować sesję coachingową dla mojego zespołu?

A oto i one:

1. Jak efektywny jest mój zespół? Czy mogą być bardziej efektywni?
2. Czy mój zespół czerpie motywację do działania z bycia zespołem, czy może jest to grupa indywidualności?
3. Czy budujesz obecnie nowy zespół?
4. Czy w Twoim zespole występuje obecnie jakiś konflikt?
5. Czy Twój zespół zmierza się dużym problemem?
6. Czy Twój zespół zakończył w ostatnim czasie jakiś etap? Co chcesz aby zespół wyciągnął z tego etapu na przyszłość?
7. Czy Twój zespół przysłowiowo „kręci się w koło” i nie potrafi wybić się z tego rytmu?
8. Czy współpraca pomiędzy Twoim zespołem, a osobami/grupami pozan może być usprawniona? Co może dać takie usprawnienie?
9. Czy Twój zespół mierzy się z dużą ilością zależności? Jak chcesz aby wyglądały te zależności? W czym może to pomóc?
10.  Czy w Twoim zespole zapotrzebowanie przewyższa możliwości zespołu? Jak chcesz aby zespół sobie z tym radził? Co może tutaj pomóc?
    
    

Te 10 pytań pokazuje jedynie wycinek rzeczywistości sytuacji, w których coaching zespoły może być przydatnym narzędziem. Jeśli na co najmniej na jedno pytanie odpowiedziałeś/aś TAK oznacza to, że w Twoim zespole jest miejsce do usprawnień. Jest to również miejsce, które może być dobrą przestrzenią do pracy coachingowej z zespołem. Może, bo tak naprawdę wszystko zależy od Ciebie. Jednak z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że w podanych wyżej sytuacjach istnieje wiele narzędzi, które mogą okazać się skuteczne. Co jednak wyróżnia coaching to fakt, że jest on wielowymiarowy. Podczas pojedynczej sesji pozwala zespołowi pracować nad danym cele, ale dodatkowo otwiera drzwi do nowych, nieodkrytych wcześniej możliwości.

Czy warto? Na to pytanie, drogi Czytelniku, musisz odpowiedzieć sobie sam 😊
Jako, że to mój ostatni wpis w tym roku kalendarzowym, chcę w swoim imieniu jak i Zespołu podziękować Wszystkim czytającym i wspierającym za wspólne odkrywanie coachingu. Jednocześnie życząc Wam motywacji oraz niezapomnianego coachingowo 2019 roku!

​Katarzyna

To już ostatni wpis z serii „żarówki”. Do tej pory w poszczególnych odcinkach przybliżałam dla Was różne aspekty, które mogą pojawiają się na sesji coachingu zespołowego. W poprzednim wpisie opisywałam dla Was proces tworzenia działań dla zespołu. Jeśli nie mieliście okazji jeszcze się z nim zapoznać to zapraszam do zrobienia tego  TUTAJ.  A co dzisiaj?

W dzisiejszym wpisie chciałabym Was zaprosić do podsumowania, w którym odpowiem na pytanie: Co po sesji?

Po zakończonym spotkaniu zespół wychodzi z listą akcji oraz jasnym celem, który chce wspólnie osiągnąć. Wracając do biurek, każdy uczestnik sesji wraca do rzeczywistości. Często z tą rzeczywistością bywa różna. Pojawia się dużo nowych wyzwań, które są na ‘ASAP’. Zespół biega, dociąga terminy, pracuje. Jednak dopiero tutaj w tym trudnym, ale jakże prawdziwym środowisku rozpoczyna się praca nad zmianą i osiąganiem wyznaczonych celów. Właśnie ‘po sesji’ to kluczowy moment. Będąc liderem (lub dowolną inną osobą z zespołu) warto do tego czasu ‘po’ podejść świadomie.

Świadomie, czyli jak?

Konsekwentnie. Przed chwilą zespół w trakcie kilku godzin włożył dużą ilość energii w wypracowanie planu działania. Szkoda by było gdyby to wszystko poszło na marne.

Co zatem zrobić?

1. Warto tutaj zabrać po sesji wszystkie materiały ze sobą. Powiesić je w miejscu widocznym przez wszystkich. Przepisać do narzędzia, z którego korzysta zespół. Wizualizacja jest jednym z podstawowych ale bardzo wartościowych narzędzi. Kiedy coś jest widoczne dużo trudniej jest to schować pod dywan. A właśnie o działanie tu chodzi!
2. Dodatkowo dobrym pomysłem może okazać się umówienie się z zespołem na, tzw. check-point, czyli moment synchronizacji po jakimś czasie. Najlepiej, jeśli taka synchronizacja odbędzie się mniej więcej w połowie czasu, który dał sobie zespół na realizację wyznaczonych działań. Podczas takiej synchronizacji (a tak naprawdę mini-planowania) sprawdzamy jak wygląda nasza obecna sytuacja, ile akcji udało się już zamknąć, ile wymaga jeszcze pracy. Dodatkowo warto dopytać czy zadania, które nadal są otwarte nie wymagają jakieś dodatkowej pomocy, oraz, co nawet ważniejsze – czy nadal są dla nas, jako zespołu, wartościowe.
3. Pamiętajmy, że zazwyczaj nie jesteśmy w danej organizacji samotną wyspą. Oznacza to,  że współpracujemy z innymi zespołami, liderami, itd. Wszyscy, którzy znajdują się na mapie naszej współpracy oraz na których wybrane przez zespół działania mają wpływ powinni zostać o tym poinformowania. Oczywiście pamiętajcie – kluczem do wszystkiego jest zdrowy rozsądek. Będą osoby, dla których ta dodatkowa informacji będzie zbędna i będzie powodować jedynie szum informacyjni. Zanim podejmiesz decyzję o informowaniu kogoś zadaj sobie pytanie, wchodząc w buty tej osoby/zespołu, co da mi ta informacja?
   
   

Praca po sesji pozwala na podtrzymanie zbudowanej świadomości zespołu. Świadomy zespół może działać lepiej i efektywnej!

Tyle na dzisiaj. Kilka krótkich, a jakże ważnych rad. Pamiętajcie o nich wychodząc z sali i wracając do swoich biurek. W kolejnym wpisie opowiem Wam o czasie przed sesją, czyli jakie pytania warto sobie zadać przed zdecydowaniem się na coaching zespołowy. 

Katarzyna

Tydzień temu omawialiśmy budowanie świadomości w zespole. Jest to jeden z kluczowych elementów sesji. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji się z nim zapoznać to możecie zrobić to TUTAJ. Dzisiaj przed Wami, przedostatni wpis z cyklu – przejście z zespołem do planowania działań. Odpowiem na pytania jak ważna jest ta cześć w procesie coachingowym oraz jaki jest jej wynik z perspektywy zespołu.

Ostanie spotkanie zakończyliśmy tą oto wypowiedzią Coacha:

[C] – Piękne to było. Dziękuje Wam za te emocje! A zatem powiedzcie mi od czego możecie zacząć, żeby tam dojść? Aby odpowiedzieć na to pytanie zróbmy ćwiczenie, które pozwoli na zebranie różnych pomysłów. Widzicie przed sobą kartki A4? Będziemy pracować w ten sposób, że zaczynacie pisać pomysł od samej góry. Piszecie jeden pomysł, zaginacie kartkę, tak żeby nie było widać tego co napisaliście i przesuwacie do osoby po prawej stronie. Osoba, która odbiera kartkę może spojrzeć na poprzedni pomysł, napisać swój, zagiąć kartkę i przekazać dalej w prawo. Proponuję zrobić jedną rundę i zobaczymy gdzie jesteśmy. Zespół zaczyna pisać pomysły.
[C] – OK, Mamy! Teraz proponuję, żebyście zaczęli czytać wszystkie pomysły i będziemy naklejać je sobie na tablice oraz usuwać powtarzające się. Jeśli w trakcie przyjdzie Wam do głowy jakiś nowy, to również go tutaj umieścimy.
Zespół rozwija kartki i czyta po kolei swoje pomysły.
[Z] – Rozmowa z Jankiem o jego potrzebach.
[Z] – Dyskusja z biznesem.
[Z] – Ustalenie planu na poniedziałkowy planning.
[Z] – Zamknięcie zadań, które się da, a obecnie są otwarte.
[Z] – Wymyśleni sposobu na proste śledzenie postępu prac.
....
[C] – Czego jeszcze tutaj brakuje?
[Z] – Jest OK! Nawet więcej niż się sam spodziewałem. 
[Z] – No ale np. rozmowa z Jankiem czy Biznesem też jest ważna bo bez tego możemy zrobić planowanie ale pytanie czy będzie to takie efektywne jak z przeprowadzoną z nimi rozmową.
[Z] – Kurcze ale musimy od czegoś zacząć... Ja nie wiem. Dla mnie te cztery wymienione wcześniej działania są prawie na tym samym poziomie ważności.
[C] – Co to znaczy prawie?
[Z] – No, że w sumie chyba nie na tym samym. (Śmiech)
[C] – Widzę, że macie już kilku faworytów, jednak trudno jest zdecydować, co konkretnie. Ile działań chcecie zrobić po tej sesji?
[Z] – Ja myślę, że cztery, które już wymieniliśmy są realne do zrealizowania. Jakby się tym podzielić to w sumie, czemu nie.
[C] – A reszta zespołu, co sądzicie o tym pomyśle?
[Z] – Ja jestem na tak.
[Z] – Zróbmy to!
[C] – OK to zajmijmy się w takim razie pierwszym pomysłem na liście: zamknięcie maksymalnie dużej ilości rzeczy przed poniedziałkowym planowaniem. Co konkretnie tutaj zrobicie?
[Z] – Zamkniemy zadania?
[C] – Ale jak będzie wyglądać ten proces?
[Z] – Ja z Piotrkiem musimy w ogóle zrozumieć, jakie są zadania w naszym worku. Co byście powiedzieli na to, że każdy, w sensie każde grubsze zadanie, które mamy rozpoczęte rozpisze na mniejsze i bardziej zrozumiałe zadania?
[Z] – Ha! Moje już takie jest – więc nie mam nic do roboty.
[C] – Reszta? Co o tym sądzicie?
[Z] – Myślę, że to mogłoby pomóc. Ma sens.
[C] – To, jakie to będzie zadanie?
[Z] – Rozpisanie otwartych zadań na mniejsze i jaśniejsze.
[Z] – No i zamknięcie tego, co się da.
[C] – Jak określicie, że te zadania zostały ukończone?
[Z] – W Jira pojawią się pod taski. Część zadań będzie zamknięta. 
[Z] – No i w sumie będziemy wiedzieć gdzie jesteśmy z rozpoczętą robotą.
[C] – Jak przybliży Was realizacja tego zadania do celu dzisiejszego spotkania?
[Z] – Myślę, że planowanie będzie bardziej namacalne. W ogóle fajnie jakbyśmy zrobili sobie taki punkt na planowaniu – takie rozbijanie zadań na mniejsze. Na albo przed. Ogólnie to nam ułatwi.
[C] – A do kiedy to zrobicie?
[Z] – No to wszystko musimy mieć zrobione przed poniedziałkiem
[C] – A kto będzie za to odpowiedzialny?
[Z] – Ja z Piotrkiem. W sumie każdy za swoją część.
I tym sposobem zostały umówione konkretne akcje zespołu. Przy każdym zadaniu przypisani zostali właściciele, którzy będą odpowiedzialni za realizację. Na zakończenie mojego spotkania ze SparkTeam pytam ich:
[C] – Czego dowiedzieliście się dzisiaj o Waszym zespole?
Padły tutaj różne odpowiedzi jednak jedno zapadło mi najbardziej w pamięć:
[Z] – Uświadomiłem sobie jak ważne dla naszego zespołu jest współpraca z ludźmi spoza.

Podsumujmy! Co się wydarzyło?
​
Kluczowym benefitem planowania działań z perspektywy zespołu jest fakt, że pozwala im to na wyjście z konkretnymi akcjami, które są na tyle jasne, że mogą być wdrożone w życie, praktycznie od zaraz. Dodatkowo pokazuje, że osiągnięcie celu wcale nie jest takie nie realne, a często wręcz proste. Pozwala z dużej ilości pytań i mętliku, ułożyć ścieżkę działania i dać przejrzysty plan, który jest spójny dla całego zespołu. Przede wszystkim jest to dodatkowy impuls motywacyjny, dzięki czemu sesja to nie tylko poszerzenie świadomości zespołu ale również świadome działanie.
W kolejnym wpisie – już ostatnim w tej serii, chciałabym podsumować dla Was całą sesję. Tym razem nie w odcinkach!

Katarzyna

Coach z Klientem mogą też skorzystać z wielu narzędzi. Z szeroko opisanych (choćby w Internecie) tj.: skala, koło (życia, rozwoju, pracy), analiza SWOT, diagramy Venna czy mapy myśli. W przypadku powyższego dialogu Klient narysował “swoją górę” i to co mu utrudnia zdobycie szczytu. Pomocne były pytania: Czy już podejmowałeś próby osiągnięcia tego szczytu? Czego dotychczas próbowałeś? Dlaczego dotychczas nie udawało Ci się tego osiągnąć? Co może Cię powstrzymywać przed realizacją nowego celu? W ciągu kolejnych sesji znalazł nowe możliwości i rozwiązania na pokonanie trudności, które uniemożliwiały mu zdobycie szczytu.

Jednym z pytań, na które szczególnie kładziemy nacisk w trakcie sesji jest: Co jest dla Ciebie w tym ważne? Otwiera nam oczy i ukazuje czego tak naprawdę chcemy w życiu. Wywołuje też zaskoczenie. Hmmm, skoro najważniejsza jest dla mnie rodzina to dlaczego “przesiaduję” w pracy po godzinach? Chcę się rozwijać, więc dlaczego tkwię na tym samym stanowisku od tylu lat?

Znalezienie odpowiedzi na pytanie: Gdzie jestem? to wyzwanie, które warto podjąć. Przyglądamy się rzeczywistości, zastanawiamy się nad tym co czujemy, jakie mechanizmy na nas i na tą sytuację wpływają. Dzięki temu łatwiej przybliżyć sobie swój cel. Świadomość tego co nas blokuje daje nam przewagę w przezwyciężeniu trudności. Tą część pracy najczęściej zamyka podsumowanie Klienta: Już wiem nad czym chcę pracować i co chcę zmienić.

A za tydzień: Jakie mamy możliwości? czyli co by zrobili Superman i Superwoman.

​Ewa

​